tilraun lokið: Ísland fær falleinkunn

Heyrðu ég fékk frábæra hugmynd. Ég ætla að senda ykkur (næstum) öllum þetta. Í þetta skipti er ég kominn með nóg af því að vera kurteis. En eins og þið vitið sem eruð á þessari síðu þá er ég kominn með nóg til að leysa loftslagsvandann. Þessvegna er yfirskriftin "jæja, nóg komið", en núna erum við komin á annað jæja. Á því þriðja þá skil ég ykkur ein eftir með þetta vandamál.

Ég hef hripað niður ýmislegt gagnlegt meðan ég var að sortera þetta út sjálfur og þ.m.t. eru skilgreiningar á tveimur mikilvægum hugtökum: ósjálfbærni og miðstýringu. Miðstýrð kerfi eru kerfi sem geta ekki leyst vandamál sem heitir á ensku "byzantine fault tolerance" en það vandamál snýst um að allar upplýsingar séu notaðar við ákvarðanatöku. Ósjálfbær kerfi eru kerfi sem geta ekki leyst harmleik almúgans.

Eins og hefur komið fram fyllilega vel á þessum tímapunkti þá fær Ísland lægstu mögulegu falleinkunn sem getur hugsast þegar kemur að því að leysa þessi tvö vandamál. Ísland er eins miðstýrt og ósjálfbært og það getur verið án þess að vera bókstaflega ekki til sem sjálfstætt land. Hvernig veit ég það? Jú ég bjó til þetta próf, þ.e.a.s. hversu mikið þarf til að brjóta hunsunarmúrinn? Þetta próf er ég einnig að gera á ensku, en pælingin er að senda hluti frá sér án þess að ritskoða þá og fylgjast með hvernig aðrir ritskoða fyrir mig. Í kærleiksríku samfélagi þá mun fólk sjá hvað ég er að fara, skilja að það er verðmætt, og leggja til hendi til þess að aðrir munu eiga auðveldara með að skilja það. Til dæmis hafa samband og benda á stafsetningarvillu eða umorða hlutina skýrar. Í harmleikssamfélagi þá mun það ritskoða mig með hunsun eða þöggun vegna þess að það hræðist einnig að vera ritskoðað og þorir ekki að standa með einhverjum sem er ekki fær um að ritskoða sig sjálfur.

Þið eruð semsagt öll skynsamir einstaklingar sem hafið náð langt með því að taka þátt í menningu sem mun gera útaf við okkur. Nú er bara spurning hvort þið hafið kjark til að viðurkenna að þið hafið getað gert betur (til dæmis með stuttu svari eins Guðrún Bergman og Helgi Áss gáfu) eða hvort að þið viljið viðurkenna hversu barnaleg þið eruð með því að halda ykkar striki.

Ég ætla leyfa mér að vitna í Noam Chomsky núna:

In my own professional work I have touched on a variety of different fields. I've done my work in mathematical linguistics, for example, without any professional credentials in mathematics; in this subject I am completely self-taught, and not very well taught. But I've often been invited by universities to speak on mathematical linguistics at mathematics seminars and colloquia. No one has ever asked me whether I have the appropriate credentials to speak on these subjects; the mathematicians couldn't care less. What they want to know is what I have to say. No one has ever objected to my right to speak, asking whether I have a doctor's degree in mathematics, or whether I have taken advanced courses in the subject. That would never have entered their minds. They want to know whether I am right or wrong, whether the subject is interesting or not, whether better approaches are possible—the discussion dealt with the subject, not with my right to discuss it.

But on the other hand, in discussion or debate concerning social issues or American foreign policy, Vietnam or the Middle East, for example, the issue is constantly raised, often with considerable venom. I've repeatedly been challenged on the grounds of credentials, or asked, what special training do you have that entitles you to speak of these matters. The assumption is that people like me, who are outsiders from a professional standpoint, are not entitled to speak on such things.

Compare mathematics and the political sciences—it's quite striking. In mathematics, in physics, people are concerned with what you say, not with your certification. But in order to speak about social reality, you must have the proper credentials, particularly if you depart from the accepted framework of thinking. Generally speaking, it seems fair to say that the richer the intellectual substance of a field, the less there is a concern for credentials, and the greater is concern for content.

Þarf ég að segja eitthvað fleira? eruði búin að ná þessu? ENDILEGA LÁTIÐ MIG VITA EF SVO ER ... ÉG GEF LÍKA FRÍTT NÁMSKEIÐ ANNAN HVERN FÖSTUDAG UPPI Í HR.